Madichi III

ഇത്തിരിയെങ്കിലും കവിത എവിടെ കണ്ടാലും കുടുക്കവീണ പാടും... കുയില്‍ നീന്തും... നീലക്കടുവ പറക്കും... മുടന്തു നിവരും... മുലക്കണ്ണുകള്‍ കാണും... ആകാശം ചെവി വട്ടം പിടിക്കും... ഇവിടേയും ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചുവെന്ന് എനിക്കു തോന്നുന്നു.

സച്ചിദാനന്ദന്‍ പുഴങ്കര

മരണത്തെ മടിച്ചിയാക്കി ആശ്വസിക്കുന്ന വിദ്യ കൂടിയാണ് കവിതയെന്ന് അരുണിനറിയാം. കണ്ണാടിയില്‍ തന്നെ മാത്രം കാണുന്ന എന്നിലെ ആണിനെ മടിച്ചിയില്‍ വരച്ച് വച്ചിട്ടുമുണ്ട്. മടിച്ചിയായ ആ പെണ്ണിനൊപ്പം നിക്കണോ, ഒറ്റയ്ക്കായ ആണിനൊപ്പം ചേരണോ എന്നൊരു വ്യഥയും അരുണ്‍ നല്‍കുന്നു. ജീവനുള്ളതിനേ അങ്ങനെ വ്യഥയും നല്‍കാനാവൂ. മരണത്തെക്കുറിച്ചെങ്കിലും ജീവനുള്ള കവിതയാണു മടിച്ചി.

അരുണിന്റെ കവിതകളുടെ രഹസ്യവാതായനം മെല്ലെ തുറന്നാല്‍ ഒരു വിസ്മയഭാവനയിലാണ് പ്രവേശിക്കുക. കുഞ്ഞുവരകളുടെ നിഷ്‌കളങ്ക സാക്ഷ്യം, അരുവി കേള്‍പ്പിക്കുന്ന സരളനാദം. ഒരാള്‍ സൂചി ഉപയോഗിച്ച് കിണര്‍ കുഴിക്കുംപോലെയാണത്, അത്രയും സൂക്ഷ്മം, എന്നാല്‍ ജലസമൃദ്ധം. മനുക്കുള്ളിലെ മൂന്നാമത്തെ ഒരു വസ്തുവിനെ ഈ കവിതകള്‍ തോണ്ടിയെടുക്കും, നമുക്കുള്ളിലെ ഒരപര ലോകവും മൂന്നാം മനുഷ്യനും ഉയിര്‍ക്കും. അനുഭവത്തിന്റെ നേര്‍നാദങ്ങള്‍ കേള്‍പ്പിക്കുന്ന ആ കവിതകള്‍ ജീവിതത്തിന്റെ ചില അടിസ്ഥാന ഭീതികളെ തൊട്ടുണര്‍ത്തുന്നു.

                                                                                                പ്രൊഫ. വി ജി തമ്പി